Kościół pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Łodzi przy ulicy Rzgowskiej 88 to obiekt troski kolejnych już pokoleń wiernych. W latach 1905 – 1907 wzniesiono kaplicę, która stanowiła filię parafii św. Wojciecha. W pobliżu kaplicy w 1915 roku bp Stanisław Zdzitowiecki erygował samodzielną parafię.

Dzięki staraniom wspólnoty parafialnej w latach 1923 - 1925 do niewielkiej wtedy kaplicy dobudowano trzy nawy. W 1925 roku kościół poświęcił bp Wincenty Tymieniecki. W latach 1935 – 1940 zburzono pierwotną kaplicę, a korpus gruntownie przebudowano według projektu architekta Wiesława Lisowskiego. W 1959 roku ukończono wieżę i cały budynek otynkowano, realizując projekt architektów R. Fettera i W. Milo. Kościół zlokalizowany na skrzyżowaniu popularnych ulic zyskał popularność i wielu łodzian nazywało go „białym kościołem”. W trakcie prac przeprowadzonych na początku lat osiemdziesiątych XX wiekustaraniem księdza Józefa Fijałkowskiego przebudowano chór, dodano elementy stiukowe wokół okien, łuków i w zmodernizowanym prezbiterium, ułożono posadzkę ze szlachetnego kamienia. W 1991 roku wzniesiono nową dzwonnicę, na której zawisły trzy dzwony. Malowanie kościoła wewnątrz w 2004 roku i odnowienie elewacji w 2005 roku bardzo podkreśliło estetykę świątyni.

Zlokalizowany na rogu ulic Rzgowskiej i Władysława Broniewskiego kościół z masywną wieżą nad kruchtą przykrywa dwuspadowy dach. W trójnawowym wnętrzu panuje klimat skupienia i modlitwy. Nawę główną wieńczy węższe od niej prezbiterium zamknięte wieloboczną absydą. Malowidło w czaszy półkopuły absydy wyobraża scenę Przemienienia Pana Jezusa na Górze Tabor: „ Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!». I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa” (Mk 9,2-9). Za stołem ołtarzowym, pomiędzy witrażowymi oknami, usytułowany jest ołtarz Najświętszego Sakramentu ze szlachetnego kamienia. W nawie głównej, przy ścianie tęczowej - z namalowanymi symbolami baranka i czterech ewangelistów - stoją drewniane ołtarze św. Antoniego i Najświętszego Serca Pana Jezusa. Malowidła ścienne ponad arkadami filarów przedstawiają postacie świętych i błogosławionych. Na filarze zawieszona jest ambona. W nawie bocznej stoi drewniany ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej, a w kaplicy - ołtarz Matki Bożej Berdyczowskiej (Śnieżnej) z kamienia szlachetnego. Przekaz teologiczny dopełniają gipsowe stacje Drogi Krzyżowej, obrazy religijne oraz pamiątkowe tablice. Na chórze znajdują się organy z 1960 roku, wykonane przez firmę Truszczyński, wyremontowane w roku 2005.

Od lipca 2014 r. dzięki staraniem nowego Proboszcza - ks. Kanonika Krzysztofa Wlazło, podejmowane są dalsze prace konserwatorskie i rewitalizacyjne, tak aby świątynia stawała się jeszcze piękniejsza.

Wszystkich parafian, przyjaciół i miłośników naszej parafii zapraszamy co roku na odpust w uroczystość Przemienienia Pańskiego, 6 sierpnia, Jest to szczególne podziękowanie  tutejszej rodziny Chrystusowej za objawienie chwały Pana Jezusa i ukazanie wiecznego szczęścia czekającego dzieci Boże.